Mógłbym
przysiąc, że nawet w tym momencie wyczuwa towarzyszącym im zapach namiętności i
pożądania. Z początku niewinne intrygujące, z czasem doprowadzające do obłędu,
głodu, pożądania. Zwykłe muśnięcia ust, zastąpione namiętnymi, wyrafinowani
pieszczotami. Nie możliwe, by usta,
które z taką starannością pieściły jego wargi, by dłonie które najmniejszym
muśnięciem wprawiały go w największą ekstazę, by oczy, które na niego patrzyły,
a swą intensywnością sięgały najgłębszych zakamarków jego serca należały
właśnie do Niej . Nie! Życie nie może tak okrutnie z niego kpić. Miłość. Miał
znaleźć- tą jedyną wyśnioną, wymarzoną. Czym jest człowiek bez miłości? To
tylko pusta skorupa, która egzystuje, jednak nie żyje w pełni. Dlaczego los
zamierza go skazać właśnie na egzystencje kiedy on tak bardzo chce żyć .
